پارس ‌جنوبی، در مسیر تحقق یک خواست ملی

0
174

پارس ‌جنوبی بعنوان بزرگترین میدان گازی جهان نقش مهمی در تامین انرژی ایران دارد. هرچند که اکتشاف این میدان گازی که ٥٠ درصد ذخایر گازی ایران و هشت درصد از ذخایر گازی جهان را در خود جای داده است، به دهه ٦٠ بر می ‌گردد.

توسعه میدان گازی پارس جنوبی در قالب ٢٨ فاز استاندارد تا سال ١٣٧٦ کلید نخورد و سرانجام نخستین تولید گاز پارس‌جنوبی با افتتاح فازهای ٢ و ٣ در اواخر سال ١٣٨١ آغاز شد و پس از آن نیز سه فاز دیگر تا پایان کار دولت هشتم به مدار بهره‌برداری وارد شد.

زمانی که در سال ١٣٨٤ وزارت نفت را ترک کردم، ٥ فاز به طور کامل به بهره ‌برداری رسیده بود و به طور میانگین کار ساخت ٥ فاز دیگر نیز بالای ٦٠ درصد بود. هنگامی‌ که در مردادماه ١٣٩٢ دوباره از پارس ‌جنوبی بازدید کردم به جز ٥ فاز ناتمام دوره قبل که تکمیل شده و به تولید رسیده بود، ظرفیت‌ های جدیدی برای تولید گاز به ثمر ننشسته بود چرا که بدلیل تعدد قرارداد ها و محدودیت منابع، عملاً پیشرفت قابل توجهی که به افزایش تولید از این میدان مشترک کمک کند حاصل نشده بود.
بنابراین در نخستین اقدام، تصمیم گرفته شد فازهای ‌پارس جنوبی اولویت‌ بندی شود. همچنین پیاده ‌سازی و اعمال مدیریت حرفه ‌ای در پروژه‌ ها و استقرار سیستم تخصیص بهینه منابع از مهم ‌ترین عواملی بودند که تلاش شد در روزهای نخستین، پیگیری و دنبال شود.

به این ترتیب و با تلاش مضاعف کارکنان، نخستین قدم برای اصلاح وضعیت پروژه‌ ها و آبادانی پارس‌ جنوبی محکم برداشته شد. بسیج کارکنان نفت در آن روزها برای توسعه فازها شکل گرفت و با وجود شرایط دشوار، کارها به خوبی پیش رفت و ظرف یک سال و نیم پس از عمر دولت و در روزهای پایانی سال ١٣٩٣ افتتاح بزرگترین پروژه تولید گاز پارس‌ جنوبی در قالب فاز ١٢ این میدان به ثمر نشست که این پیروزی در نوروز ١٣٩٤ کام مردم شریف ایران را شیرین نمود و تحسین مقام معظم رهبری از این دستاورد ارزشمند خستگی را از تن کارکنان بیرون و انگیزه‌ ها برای ادامه فعالیت را مضاعف ساخت.

آنچه پارس‌  جنوبی را در سال‌های اخیر دوباره متحول ساخت استفاده از دانش مدیریت پروژه بعنوان حلقه مفقوده در توسعه پارس ‌جنوبی بود. بر این اساس نظارت بر مولفه‌های قراردادی از نظر قیمت، کیفیت و زمان مورد تاکید قرار گرفت و جلوی افزایش بی‌ رویه قیمت پروژه از یک ‌سو و تاخیرهای مکرر و غیرموجه گرفته شد. ثمره این روش مدیریتی آن شده است که با وجود محدودیت در دسترسی به منابع مالی، توسعه فازهای پارس‌ جنوبی مطابق برنامه‌‌ ریزی پیش برود و تولید گاز از این میدان مشترک از ٢٦٢ میلیون متر مکعب در روز در سال ١٣٩٢ به حدود ٥٢٠ میلیون مترمکعب در روز افزایش یابد و با بهره‌ برداری از فازهای جدید پارس‌جنوبی میزان برداشت از این مخزن مشترک از قطر پیشی گرفت.

امروز افزایش برداشت از میدان ‌های مشترک و صیانت از ثروت ‌های ملی به خواست تک تک ایرانیان تبدیل شده است و ما تمام تلاشمان این است که این خواست ملی مردم را تحقق بخشیم. چه بسا که در پارس جنوبی این مهم تحقق یافته است و ان ‌شاءالله در آینده نه چندان دور در بهره‌ برداری از سایر میدان‌ های نفت و گاز مشترک کشور نیز پیش خواهیم افتاد.

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید