نیروگاه‌های تولید برق از زباله در آلمان با کمبود زباله مواجه‌اند و دست به دامان واردات از دیگر کشورها شدند. صنعت بازیافت در آلمان پیشرفته است و شهروندان به بازیافت اهمیت می‌دهند؛ بنابراین زباله چندانی باقی نمی‌ماند.
هر روز، چندین کامیون وارد شهر ماگدبورگ در ایالت زاکسن آن‌هالت آلمان می‌شوند. این کامیون‌ها از بریتانیا می‌آیند؛ در خیابان‌های منچستر پر از محموله شده و راهی آلمان می شوند. کمتر کسی می‌تواند حدس بزند محموله‌ی این کامیون‌ها زباله است.
ردیف کامیون‌ها روانه نیروگاهی در شهر ماگدبورگ می‌شود که زباله‌ها را به سوخت تبدیل می‌کند. نیروگاهی که شعارش “تبدیل ضایعات به طلا” است.
بیش از یک دهه است که تبدیل زباله‌ها به سوخت در آلمان با اقبال مواجه شده است. با این‌حال برخلاف آن‌چه پیش‌بینی می‌شد میزان زباله‌هایی که روزمره در منازل مسکونی آلمان تولید می‌شود، آن‌قدر نیست که کفاف نیروگاه‌های تولید سوخت از زباله را بدهد.
به گزارش “وال‌استریت‌ژورنال” مهم‌ترین دلیل این کمبود زباله آن است که بیشتر مردم آلمان و صنایع و شرکت‌ها، به بازیافت اهمیت بسیاری می‌دهند.
بسیاری از زباله‌ها قابل بازیافت‌اند و شهروندان آلمانی با دقت مراقب‌اند که آن‌ها را در سطل‌های مخصوص بازیافت قرار داده یا به محل بازیافت تحویل دهند. آن‌چه باقی می‌ماند آن‌قدر نیست که کفاف نیاز نیروگاه را دهد. آمار حاکی از آن است که ۶۵درصد زباله‌ها در آلمان بازیافت می‌شوند.
گزارش روزنامه‌ی “وال‌استریت‌ژورنال” نشان می دهد که کاهش جمعیت در آلمان نیز دلیل دیگری است که تولید میزان زباله در کشور را کاهش داده است. بنابراین برای نیروگاه‌ها چاره‌ای جز واردات زباله از کشورهای نزدیک و به‌ویژه بریتانیا، ایرلند، ایتالیا و سوئیس باقی نمانده است.
روزانه چندین کامیون و قایق زباله‌ها در برخی شهرهای این چند کشور را جمع‌آوری و به آلمان حمل می‌کنند. فقط در نیروگاه برق شهر ماگدبورگ روزانه حجم عظیمی زباله سوزانده و به برق تبدیل می‌شود. برق یک سوم شهر یا بیش از ۵۰ هزار واحد مسکونی را همین نیروگاه با سوخت زباله تامین می‌کند.
اتحادیه اروپا در چندسال گذشته با تصویب قوانینی صادرات و واردات زباله میان کشورهای عضو اتحادیه را تسهیل و مشمول مالیات کمتری کرده است. قوانین تازه واردات و صادرات زباله را از نظر اقتصادی نیز مقرون‌به‌صرفه کرده است.
کشورهای اروپایی مثل ایرلند یا بریتانیا نیز از این رویه راضی‌اند. “وال‌استریت‌ژورنال” گزارش داده که آن‌ها هم ترجیح می‌دهند به‌جای این‌که خود برای بازیافت هزینه کنند، زباله‌ها را به آلمان بفروشند که حتی در نیروگاه‌های تولید سوخت از زباله هم، صنعت بازیافت پیشرفته و دقیقی دارند.
آلمانی ها خود را قهرمان محیط زیست جهان می دانند. جداسازی زباله های خانگی مدت هاست كه امری بسیار مهم برای مردم آلمان است. در هر آپارتمان معمولا 5 سطل برای 5 نوع زباله وجود دارد كه با رنگ های جداگانه مشخص شده اند. زرد برای بسته بندی ها (مانند كارتن های قدیمی شیر)، آبی برای كاغذ و مقوای نازك ، سطل های ویژه شیشه در 3 قسمت شیشه های روشن، قهوه ای و سبز و یك سطل برای مواد غذایی و گیاهی و سرانجام یك سطل سیاه برای سایر زباله ها كه مناسب برای افرادی هم هست كه حوصله جداسازی زباله ها را ندارند.
به لحاظ قانونی مردم آلمان ملزم به رساندن زباله های خاص مانند باطری و مواد شیمیایی به مراكز بازیافت هستند و اگر كسی این كار را نكند مرتكب جرمی اداری شده كه البته در عمل به ندرت در این مورد پیگرد قانونی رخ می دهد. براساس نظر سنجی ها 90 درصد آلمانی ها با علاقه شخصی به جداسازی زباله می پردازند.
