صنعت فولاد موانع و مشکلات توسعه تا 1404
اﯾﺮان در ﺳﺎل 1395 ﺑﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ 18.5 و17.3ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد ﺧﺎم و آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ در رﺗﺒﻪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ و دوم ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺟﻬﺎﻧﯽ اﯾﻦ دو ﻣﺤﺼﻮل ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ واﺣﺪﻫﺎی ﻓﻮﻻدﺳﺎزی و آﻫﻦﺳﺎزی ﮐﺸﻮر در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ 29.8 و 24.5 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺑﺮاﺳﺎس ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر، اﯾﺮان ﺑﺎﯾﺪ در ﺳﺎل 1404 ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ 55 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ. ﺑﺮای اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻇﺮﻓﯿﺖ اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﻌﺎدن ﺳﻨﮓ آﻫﻦ و واﺣﺪﻫﺎی ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮه ﺳﺎزی، ﮔﻨﺪﻟﻪ ﺳﺎزی و اﺣﯿﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮐﺸﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺳﺎل 1404 ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﻪ 168، 86، 80 و 52 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل ﺑﺮﺳﺪ. اﻣﺎ ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺠﻮزﻫﺎی ﺻﺎدر ﺷﺪه از وزارت ﺻﻨﻌﺖ، ﻣﻌﺪن و ﺗﺠﺎرت و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ روﻧﺪ ﭘﺮوژهﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮا، ﺑﺮوز ﮐﺎﺳﺘﯽﻫﺎی ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ در ﺑﺨﺶﻫﺎی آﻫﻦﺳﺎزی، ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮه ﺳﺎزی و ﮔﻨﺪﻟﻪ ﺳﺎزی، رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ازﻃﺮف دﯾﮕﺮ، ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎی ﺟﺪی در ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﭘﺮوژهﻫﺎ، ﺑﯽﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﯿﺎس ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺻﺪور ﻣﺠﻮزﻫﺎی ﻏﯿﺮﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ در زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد، ﺟﺎﻧﻤﺎﯾﯽ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺴﯿﺎری از ﭘﺮوژهﻫﺎ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮد ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺘﻮازن زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ واﺣﺪﻫﺎی زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد، رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف را دﺷﻮار ﮐﺮده اﺳﺖ.
ازﺟﻤﻠﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺮای ﺣﻞ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﭘﯿﺶ رو ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: اﺻﻼح ﺟﺎﻧﻤﺎﯾﯽ واﺣﺪﻫﺎی در ﺣﺎل اﺟﺮا ﺑﺎ درﺻﺪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ و اﻧﺘﻘﺎل آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ دارای ﻣﺰاﯾﺎی ﻧﺴﺒﯽ، ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮐﻨﺴﺮﺳﯿﻮمﻫﺎی ﺑﺰرگ ﻣﺘﺸﮑﻞ از واﺣﺪﻫﺎﯾﯽ در ﻃﻮل زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر رﻓﻊ ﻧﮕﺎه ﻣﻨﻄﻘﻪای و ﺑﺨﺸﯽﻧﮕﺮی و ﺗﺒﯿﯿﻦ روﯾﮑﺮد ﻣﻠﯽﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ در اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ، ﺗﻮﺟﻪ وﯾﮋه ﺑﻪ ﺻﺎدرات در ﺣﻠﻘﻪﻫﺎﯾﯽ از زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد ﮐﻪ ﮐﺸﻮر ﻣﺰاﯾﺎی ﻧﺴﺒﯽ دارد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻼش ﺟﺪی ﻣﺴﺌﻮﻻن ﮐﺸﻮر در ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻدﻫﺎی ﺧﺎص ﺑﺎ ارزش اﻓﺰوده ﺑﺎﻻﺗﺮ.
مرکز پژوهشهای مجلس گزارش مفصلی به بررسی وضعیت تولید آهن و فولاد و چشم انداز آینده آن نوشته است، بخش هایی از این گزارش را می خوانید:
اﻣﺮوزه ﯾﮑﯽ از اﺳﺎﺳﯽﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺟﻬﺎن را ﺻﻨﺎﯾﻊ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻃﻮریﮐﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﻣﺼﺮف ﻓﻮﻻد ﯾﮑﯽ از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪﯾﺎﻓﺘﮕﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽآﯾﺪ. اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺼﺮف ﻓﻮﻻد، اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ و رﻗﺎﺑﺘﯽ ﺷﺪن ﺑﺎزار را ﺑﻪﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ و ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن را ﺑﺮ آن داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﻬﺮه وری و ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻣﻮﺟﻮد، ﺳﻬﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮی از ﺑﺎزار ﺟﻬﺎﻧﯽ را ﺑﻪﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص دﻫﻨﺪ. در اﯾﻦ ﮔﺰارش ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳﯽ وﺿﻌﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ و ﭼﺸﻢاﻧﺪاز آﺗﯽ ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر و ﺑﯿﺎن ﻓﺮﺻﺖﻫﺎ و ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﭘﯿﺶ روی آن در اﻓﻖ 1404 ﺳﯿﺎﺳﺖ وزارت ﺻﻨﻌﺖ، ﻣﻌﺪن و ﺗﺠﺎرت در ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ اﯾﺠﺎد ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺑﺮای ﻧﯿﻞ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ.
وضعیت صنعت آهن و فولاد کشور
اﯾﺮان ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﺑﯿﺶ از 3.1 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗﻦ ذﺧﺎﯾﺮ ﻗﻄﻌﯽ و ﺑﯿﺶ از 4.66 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗﻦ ذﺧﺎﯾﺮ زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺳﯽ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ، ﺑﺎ 1.2 و 11 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗﻦ ذﺧﺎﯾﺮ ﻗﻄﻌﯽ و زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺳﯽ زﻏﺎلﺳﻨﮓ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان رﺗﺒﻪ دوم ﺟﻬﺎن در ذﺧﺎﯾﺮ ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﻣﺰاﯾﺎی ﻧﺴﺒﯽ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی در ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد دارد. از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ، ﺳﺎﺑﻘﻪ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎﻟﻪ اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ در ﮐﺸﻮر، وﺟﻮد ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﻮﻣﯽ در ﺻﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد، ﻣﺼﺮف روزاﻓﺰون اﯾﻦ ﻣﺤﺼﻮل در ﮐﺸﻮر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ وﺟﻮد ﺑﺎزار داﺧﻠﯽ و ﻣﻨﻄﻘﻪای ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ را ﺑﺮای ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ در اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده اﺳﺖ.
بر اساس گزارشها، ﻣﯿﺰان ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﻓﻮﻻد ﺧﺎم ﮐﺸﻮر در دﻫﻪ اﺧﯿﺮ از 10 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل 1385 ﺑﻪ 18.5ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل 1395رﺳﯿﺪ. اﯾﺮان در ﺳﺎل 1395 ﺑﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ 18.5ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد، ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭼﻬﺎردﻫﻤﯿﻦ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﺑﺰرگ ﻓﻮﻻد دﻧﯿﺎ و ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﻓﻮﻻد در ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎاﯾﻦ ﺣﺎل ﺑﺮاﺳﺎس آﻣﺎر ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﻧﻮﺳﺎزی ﻣﻌﺎدن و ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻣﻌﺪﻧﯽ اﯾﺮان ﯾﻤﯿﺪرو، ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﺧﺎم اﯾﺮان در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ 19.8 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺑﻮده ﮐﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺿﺮﯾﺐ ﺑﻬﺮه وری 62 درﺻﺪی واﺣﺪﻫﺎی ﻓﻮﻻدﺳﺎزی ﮐﺸﻮر اﺳﺖ ﺳﻬﻢ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪهﻫﺎی دوﻟﺘﯽ و ﺧﺼﻮﺻﯽ در ﺗﻤﻠﮏ واﺣﺪﻫﺎی ﻓﻮﻻدﺳﺎزی ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ 78 و 22 درﺻﺪ اﺳﺖ.
ﺑﺮاﺳﺎس ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎی ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻣﯽﺗﻮان درﯾﺎﻓﺖ در ﺣﻠﻘﻪ ﮔﻨﺪﻟﻪﺳﺎزی و ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮهﺳﺎزی ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ 5.7ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﮐﻤﺒﻮد ﻇﺮﻓﯿﺖ و 3.7ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻣﺎزاد ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﻮاﺟﻬﯿﻢ. ازاﯾﻦرو ﻟﺰوم ﺗﻮﺳﻌﻪ واﺣﺪﻫﺎی ﮔﻨﺪﻟﻪﺳﺎزی ﮐﺎﻣﻼً ﻧﻤﺎﯾﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ اﻗﺪاﻣﺎت ﻣﺆﺛﺮی اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ در ﺑﻬﺎر 1396 واﺣﺪ ﮔﻨﺪﻟﻪ ﺳﺎزی ﺳﻨﮕﺎن در اﺳﺘﺎن ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﭘﻨﺞ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﺴﺖ ﮔﺮم ﺷﺪ. ﺑﺮاﺳﺎس ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﻫﺎ، از ﺳﺎل آﯾﻨﺪه و ﺑﺎ راه اﻧﺪازی ﭼﻨﺪ واﺣﺪ ﮔﻨﺪﻟﻪ ﺳﺎزی در ﮐﺸﻮر، ﺣﻠﻘﻪ ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮه ﺳﺎزی ﺑﻪﻋﻨﻮان ﮔﻠﻮﮔﺎه زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻓﻮﻻدی ﻃﻮﻟﯽ و ﺗﺨﺖ ﮐﺸﻮر در ﺳﺎل 1395 ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 26.3 و 10.6 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ. در ﻣﯿﺎن ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻃﻮﻟﯽ، واﺣﺪﻫﺎی واﮔﺬار ﺷﺪه ﻧﯿﻤﻪدوﻟﺘﯽ ﻓﻘﻂ 5.8ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺳﻬﻢ 22 درﺻﺪی را ﺑﻪﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص داده اﻧﺪ، درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ 20.4 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺳﻬﻢ 78 درﺻﺪی را ﺑﻪ دﺳﺖ آورده اﺳﺖ. در ﺑﺨﺶ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺗﺨﺖ، ﻧﺴﺒﺖ واﺣﺪﻫﺎی واﮔﺬار ﺷﺪه ﻧﯿﻤﻪدوﻟﺘﯽ و ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ 78 و 22 درﺻﺪ اﺳﺖ. درواﻗﻊ ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﯽ در ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻃﻮﻟﯽ ﺑﺮﺧﻼف ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺗﺨﺖ ﻇﺮﻓﯿﺘﯽ ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ از واﺣﺪﻫﺎی واﮔﺬار ﺷﺪه دارد. دﻟﯿﻞ ﻋﻤﺪه اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻗﺪرت ﻣﺎﻟﯽ و ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در ﺻﻨﻌﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻧﺴﺒﺘﺎً ﮐﻤﺘﺮ و در ﻣﻘﯿﺎس ﮐﻮﭼﮏﺗﺮ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﻮﻧﺪ، درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ محصولات تخت ﺑﻪ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺑﺎﻻﺗﺮ و ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺑﯿﺸﺘﺮی در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻃﻮﻟﯽ ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ.
سرانه مصرف فولاد در کشورهای توسعه یافته
سرانه مصرف فولاد در کشورهای در حال توسعه
در نمودار ﻣﺼﺮف ﻇﺎﻫﺮی ﻓﻮﻻد ﺧﺎم ﮐﺸﻮر از ﺳﺎل 1380 ﺗﺎ 1395 ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس، ﻣﺼﺮف ﻓﻮﻻد ﺧﺎم ﮐﺸﻮر از 6.5 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل 1380 ﺑﻪ ﺣﺪود 14.7 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل 1395 رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. ﺳﺮاﻧﻪ ﻣﺼﺮف ﻇﺎﻫﺮی ﻓﻮﻻد ﺧﺎم ﮐﺸﻮر در ﺳﺎل 1395 ﺣﺪود 180 ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم ﺑﻪازای ﻫﺮ ﻧﻔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﺼﺮف ﻇﺎﻫﺮی ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر در اﯾﻦ ﺑﺎزه ﭘﺎﻧﺰدهﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎلﻫﺎی 1389 ﺗﺎ 1391 ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد ﮐﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ روﻧﻖ ﭘﺮوژهﻫﺎی ﻣﺴﮑﻦ ﻣﻬﺮ در دوﻟﺖ دﻫﻢ ﺑﻮده اﺳﺖ، اﻣﺎ از ﺳﺎل 1390 ﺑﺎ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺗﺤﺮﯾﻢﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی ﻋﻠﯿﻪ اﯾﺮان، اﯾﺠﺎد رﮐﻮد اﻗﺘﺼﺎدی در ﮐﺸﻮر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺸﺪﯾﺪ رﮐﻮد ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺑﺎزار ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻓﻮﻻد، ﻣﯿﺰان ﻣﺼﺮف ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﻪﻃﻮریﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﯿﺰ در ﺣﺎل ﮐﺎﻫﺶ اﺳﺖ.
چشم انداز صنعت آهن و فولاد کشور در 1404
ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز 1404 ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺳﻨﺪ ﺑﺎﻻدﺳﺘﯽ ﮐﺸﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺮﺟﻊ و اﻟﮕﻮﯾﯽ ﺟﻬﺖﺳﺎز در ﺗﺪوﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﭘﺎﯾﯿﻦدﺳﺖ ﮐﺸﻮر ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. اﯾﺮان در ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز 1404، ﮐﺸﻮری ﺗﻮﺳﻌﻪﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎه اول اﻗﺘﺼﺎدی، ﻋﻠﻤﯽ و ﻓﻨﺎوری در ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﺑﺎ ﻫﻮﯾﺖ اﺳﻼﻣﯽ و اﻧﻘﻼﺑﯽ، اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ در ﺟﻬﺎن اﺳﻼم و ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺳﺎزﻧﺪه و ﻣﺆﺛﺮ در رواﺑﻂ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻞ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. ازآﻧﺠﺎﮐﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن اﻗﺘﺼﺎدی ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﯽرود، در ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ و اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﺎﻻی اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎص ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ 55 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد ﻫﺪفﮔﺬاری ﺷﺪه اﺳﺖ.
در ﻧﻤﻮدار ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺷﺪه ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ 55 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد ﺧﺎم و ﻣﯿﺰان ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻدﺳﺎزی ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽﺷﻮد.
ﻣﯿﺰان ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻣﺤﺼﻮﻻت زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد در اﻓﻖ1404
ﺗﻌﺎدل ﺣﻠﻘﻪﻫﺎی زﻧﺠﯿﺮه ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺠﻮزﻫﺎی ﺻﺎدر ﺷﺪه و ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز 1404
بنابر گزارشها، در ﺑﺨﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮه، ﻧﯿﺎز ﮐﺸﻮر در ﺳﺎل 1404 ﺣﺪود 86 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ 44 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ و ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ 26 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪود 16 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ از ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻣﺤﺘﻤﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻪﻃﻮر ﺟﺪی در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. در ﺑﺨﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮔﻨﺪﻟﻪ، ﻧﯿﺎز ﮐﺸﻮر در ﺳﺎل 1404 ﺣﺪود 80 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ 32 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ و ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ 43 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪود 5 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ از ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻣﺤﺘﻤﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻪﻃﻮر وﯾﮋه در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. در ﺑﺨﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ، ﻧﯿﺎز ﮐﺸﻮر در ﺳﺎل 1404 ﺣﺪود 52 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ 24.5 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ و ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ 19 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪود 9 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ از ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻣﺤﺘﻤﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻪﻃﻮر ﺟﺪی در دﺳﺘﻮر اﺣﺪاث ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. اﻣﺎ در ﺑﺨﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﺧﺎم، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ واﺣﺪﻫﺎی ﻓﻌﺎل و در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ، دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ 55 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در اﻓﻖ 1404 اﻣﮑﺎﻧﭙﺬﯾﺮ اﺳﺖ. ﺑﺎ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ واﺣﺪﻫﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻓﻮﻻدی و واﺣﺪﻫﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﺧﺎم، ﻣﯽﺗﻮان درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ در ﺣﻠﻘﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻓﻮﻻدی ﺑﺎ ﮐﻤﺒﻮد ﺣﺪود 9 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ ﻣﻮاﺟﻬﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻟﺰوم اﺣﺪاث واﺣﺪﻫﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه اﯾﻦ ﻣﺤﺼﻮﻻت اﺷﺎره دارد.
ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﭘﯿﺶ روی ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد در اﻓﻖ
در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت، ﭼﺎﻟﺶﻫﺎ و ﻣﻮاﻧﻊ ﭘﯿﺶ روی ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﺑﺮای دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺗﺮﺳﯿﻢ ﺷﺪه در اﻓﻖ 1404 ﻣﯽﭘﺮدازﯾﻢ.
ﺳﺮﻋﺖ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻃﺮحﻫﺎ
بررسی های انجام شده نشانه می دهد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ زﻣﺎنﺑﻨﺪی ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺷﺪه ﺑﺮای ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯿﺰان ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ واﻗﻌﯽ آﻧﻬﺎ ، ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺣﺪود دو ﺳﺎل از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺷﺪه ﻋﻘﺐﺗﺮﻧﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﺴﺮﯾﻊ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﺮای ﺗﺤﻘﻖ اﻫﺪاف 1404 ﮐﺎﻣﻼً ﺿﺮوری ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ازﻃﺮف دﯾﮕﺮ، آﻏﺎز اﺣﺪاث ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻣﺤﺘﻤﻞ ﺑﺮای ﺗﮑﻤﯿﻞ زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﺑﻪﺧﺼﻮص در ﺣﻠﻘﻪﻫﺎی ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮهﺳﺎزی، ﮔﻨﺪﻟﻪﺳﺎزی و آﻫﻦﺳﺎزی اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ در اﯾﻦﺑﺎره ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﮐﺮد. اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮوژهﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮا و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻋﺪم ﺗﻮازن در ﺑﺮﺧﯽ ﺣﻠﻘﻪﻫﺎی زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد، ﻣﯽﺗﻮان ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ 55 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد در اﻓﻖ 404 دور از واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺖ.
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻃﺮحﻫا
یکی از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﭘﯿﺶ روی ﺗﺤﻘﻖ اﻫﺪاف ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز 1404 ، ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺮای ﺗﮑﻤﯿﻞ و ﺑﻬﺮهﺑﺮداری ﻃﺮحﻫﺎﺳﺖ. مقایسه آمارها نشان می دهد که ﻣﯿﺰان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺮای ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻃﺮحﻫﺎ در ﺑﺨﺶ ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮهﺳﺎزی، ﮔﻨﺪﻟﻪﺳﺎزی، آﻫﻦﺳﺎزی و ﻓﻮﻻدﺳﺎزی ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﺪود 2، 1.3، 1.7 و3.8 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﯾﻮرو و درﻣﺠﻤﻮع ﺣﺪود 9.1 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﯾﻮرو ﺑﺮآورد ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼت ﭘﯿﺶ روی ﺻﻨﻌﺖ ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﺑﺮای دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز 1404 ، ﻧﺒﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺪون ﺑﺮای ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻪ واﺣﺪﻫﺎی در دﺳﺖ اﺣﺪاث اﺳﺖ. ازﻃﺮف دﯾﮕﺮ وﺟﻮد ﺗﺤﺮﯾﻢﻫﺎی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﻋﻠﯿﻪ اﯾﺮان و ﻋﺪم ﺗﻤﺎﯾﻞ ورود ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاران ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﻧﯿﺰ از دﯾﮕﺮ ﻣﺸﮑﻼت ﭘﯿﺶ روی اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﯽرود.
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز در ﺣﻠﻘﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﺑﺮاﺳﺎس افق1404
ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ
ﻣﯿﺰان ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﺑﺮای دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف 1404 ﺣﺪود 168 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ 60 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﮐﺸﻮر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻇﺮﻓﯿﺖ 70 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ واﺣﺪﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ ﺗﺎ ﺳﺎل 1404 ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮای دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺣﺪود 38 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻇﺮﻓﯿﺖﺳﺎزی واﺣﺪﻫﺎی اﺳﺘﺨﺮاج ﺳﻨﮓ آﻫﻦ در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪودﯾﺖ و ﺗﺤﺮﯾﻢ در ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺗﺠﻬﯿﺰات و ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﻣﺪرن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎی ﺟﺪی در ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز، دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ 38 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ از ﻃﺮحﻫﺎی در دﺳﺖ اﺟﺮای ﻣﺤﺘﻤﻞ ﺗﺎ ﺣﺪود زﯾﺎدی دور از دﺳﺘﺮس ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﺑﻪﻃﻮری ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی اﺳﺎﺳﯽ ﺗﺤﻘﻖ ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز 1404 ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
ازﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺑﺮاﺳﺎس ﺑﺮآوردﻫﺎی اﻧﺠﺎم ﺷﺪه، ذﺧﺎﯾﺮ ﻗﻄﻌﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﮐﺸﻮر ﺣﺪود 3.1 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗﻦ ﺗﺨﻤﯿﻦ زده ﻣﯽﺷﻮد. درﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺷﺪه، ﻣﯿﺰان ﻣﺼﺮف ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﺗﺎ ﺳﺎل 1404 اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﺑﺪ، ﺣﺪود 1.4 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗﻦ از ذﺧﺎﯾﺮ ﻗﻄﻌﯽ ﮐﺸﻮر ﺗﺎ ﺳﺎل 1404 ﻣﺼﺮف ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﺳﺎل 1404 ﺣﺪود 1.7 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗﻦ از ذﺧﺎﯾﺮ ﻗﻄﻌﯽ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ 168 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ ﮐﺸﻮر از ﺳﺎل 1404 ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ذﺧﺎﯾﺮ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﮐﺸﻮر ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﺳﺎل 1414 ﭘﺎﺳﺨﮕﻮی ﻧﯿﺎز ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و از آن ﺳﺎل ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻋﻤﻼً ﮐﺸﻮر ﺑﻪ واردﮐﻨﻨﺪه ﺻﺮف ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ذﺧﺎﯾﺮ زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺳﯽ 4.6 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗﻨﯽ ﮐﺸﻮر، اﻧﺠﺎم ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﻋﻤﻠﯿﺎت اﮐﺘﺸﺎﻓﯽ در ﭘﻬﻨﻪﻫﺎی زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﮑﺮ ﮐﺸﻮر اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای اداﻣﻪ ﺣﯿﺎت ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر در دﻫﻪﻫﺎی آﯾﻨﺪه ﮐﺎﻣﻼً ﺿﺮوری ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
ﺗﺤﻠﯿﻞ وﺿﻌﯿﺖ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﮐﺸﻮر ﺗﺎ ﺳﺎل 1404
ﺗﺄﻣﯿﻦ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎ
ﻋﻼوهﺑﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮازن ﺣﻠﻘﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد، اﻫﺘﻤﺎم وﯾﮋه ﺑﻪ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻻزﻣﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار و اﺻﻮﻟﯽ اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ اﺳﺖ. ازﺟﻤﻠﻪ اﺻﻠﯽﺗﺮﯾﻦ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: آب، ﺑﺮق، ﮔﺎز و ﺷﺒﮑﻪ رﯾﻠﯽ ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﻫﺮﯾﮏ از آﻧﻬﺎ و ﭼﺎﻟﺶﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﺷﻮد. آب ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن اﺻﻠﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد. بررسی ها نشان می دهد، ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ 55 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد در ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ﺣﺪود 298 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻣﺘﺮ ﻣﮑﻌﺐ آب ﻧﯿﺎز اﺳﺖ، ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺪود 2/2 ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯿﺰان ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻮﻧﯽ آب در ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر. درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﻮﺿﻪﻫﺎی آﺑﺮﯾﺰی ﮐﺸﻮر ﺑﺎ ﺑﺤﺮان ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺪی ﮐﻢآﺑﯽ و ﺑﯿﻼن ﻣﻨﻔﯽ آب ﻣﻮاﺟﻬﻨﺪ. ازاﯾﻦرو ﺗﺄﻣﯿﻦ آب ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﯾﮑﯽ از اﺻﻠﯽﺗﺮﯾﻦ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﭘﯿﺶ روی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ 1404 ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر اﺳﺖ.
- ﺑﺮق ﻧﯿﺰ ازﺟﻤﻠﻪ ﭘﯿﺶﻧﯿﺎزﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﯽرود. در ﺳﺎل 1394 ﻣﺼﺮف ﺑﺮق در ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﺑﺪون اﺣﺘﺴﺎب واﺣﺪﻫﺎی ﻧﻮرد ﺣﺪود 3800 ﻣﮕﺎوات ﺑﻮده اﺳﺖ (ﺣﺪود 8/5 درﺻﺪ ﺑﺮق ﻣﺼﺮﻓﯽ ﮐﺸﻮر). درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در اﻓﻖ 1404ﻣﯿﺰان ﺑﺮق ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺮای ﻃﺮحﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪای در دﺳﺖ اﺟﺮا ﺣﺪود 5600 ﻣﮕﺎوات ﺑﺮآورد ﻣﯽﺷﻮد. اﻣﺎ ﺑﺤﺮان ﮐﻢآﺑﯽ ﮐﺸﻮر، راﻧﺪﻣﺎن ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﻋﻤﺮ ﺑﺎﻻی ﻧﯿﺮوﮔﺎهﻫﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺮق ﻓﻌﺎل ﮐﺸﻮر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎی ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺮای اﺣﺪاث ﻧﯿﺮوﮔﺎهﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ از ﻋﻮاﻣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺤﻘﻖ اﯾﻦ ﻣﯿﺰان ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺮق را ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺸﯽ ﺟﺪی ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ ازﺟﻤﻠﻪ ﺣﺎﻣﻞﻫﺎی اﻧﺮژی اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر اﺳﺖ. در ﺳﺎل 1394 ﻣﺼﺮف ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ در ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﺣﺪود 7.8ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﻣﺘﺮ ﻣﮑﻌﺐ ﺑﻮده اﺳﺖ. (ﺣﺪود 4.8 درﺻﺪ از ﻣﺼﺮف ﮔﺎز ﮐﺸﻮر). درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮض دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺷﺪه در ﺳﺎل 1404 ﻣﺼﺮف ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﮔﺎز ﻃﺒﯿﻌﯽ در ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ 17.7 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﻣﺘﺮ ﻣﮑﻌﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺳﻮاﺣﻞ ﺟﻨﻮب ﺷﺮﻗﯽ ﮐﺸﻮر در ﺣﺎﺷﯿﻪ درﯾﺎی ﻋﻤﺎن ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدی را ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر ﺑﻪﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮده، اﻣﺎ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﻄﻮط اﻧﺘﻘﺎل ﮔﺎز اﺻﻠﯽ ﮐﺸﻮر ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻣﻌﻀﻼت اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺧﻂ ﻫﻔﺘﻢ اﻧﺘﻘﺎل ﮔﺎز ﮐﺸﻮر ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ﺧﻂ ﺻﻠﺢ ﺷﺪ ﺗﺎ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖ اﺻﻠﯽ اﺳﺘﻘﺮار واﺣﺪﻫﺎی زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد در اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﯾﺠﺎد ﺷﻮد.
- شبکه ﺣﻤﻞوﻧﻘﻞ رﯾﻠﯽ از زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی اﺻﻠﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﯽرود. در ﺳﺎل 1394 ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺣﻤﻞوﻧﻘﻞ رﯾﻠﯽ ﮐﺸﻮر 35 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺪود 26 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ آن ﺳﻬﻢ ﺣﻤﻞوﻧﻘﻞ ﺻﻨﻌﺖ ﻓﻮﻻد ﺑﻮده اﺳﺖ. درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﭼﺸﻢاﻧﺪاز1404، ﻣﯿﺰان ﺣﻤﻞ ﺑﺎر رﯾﻠﯽ در ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ 105 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ، ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺣﻤﻞ ﺑﺎر ﺟﺎدهای ﻣﺤﺼﻮﻻت زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر از 42 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل 1394 ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﯿﺶ از 50 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل 1404 ﺑﺮﺳﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺣﻤﻞ درﯾﺎﯾﯽ ﻣﺤﺼﻮﻻت زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر از 23 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل 1394 ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ 50 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ در ﺳﺎل 1404 ﺑﺮﺳﺪ. ﺗﺤﻘﻖ اﯾﻦ ﻣﯿﺰان ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺨﺶ ﺣﻤﻞوﻧﻘﻞ ﮐﺸﻮر ﻃﯽ 8 ﺳﺎل آﺗﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ.
بررسی ها در باره ﻣﯿﺰان ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺗﻮﺳﻌﻪ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﺑﺮاﺳﺎس ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز 1404، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺣﺪود 15 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﯾﻮروﯾﯽ ﺑﺮای ﺗﺄﻣﯿﻦ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎ ﺑﺮآورد ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﺎ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز در ﺻﻨﻌﺖ ﻓﻮﻻد ﺣﺪود 9 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﯾﻮرو و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻻزم ﺑﺮای زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎ، ﺿﻌﻒ اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ از ﻧﻈﺮ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻪﻃﻮریﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﯾﮑﯽ از ﻣﻮاﻧﻊ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف 1404، ﻋﺪم ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺎﻓﯽ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﺸﻮر ﺑﺮاﺳﺎس دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﺻﻨﻌﺖ ﻓﻮﻻد نشان می دهد که ﺳﻮاﺣﻞ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﮐﺸﻮر ﺑﻪدﻟﯿﻞ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ آبﻫﺎی آزاد و ﻣﺮاﮐﺰ ﻋﻤﺪه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺣﺎﻣﻞﻫﺎی اﻧﺮژی، ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ اوﻟﻮﯾﺖ اﺣﺪاث و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﭘﺎﯾﯿﻦدﺳﺘﯽ زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد آﻫﻦﺳﺎزی و ﻓﻮﻻدﺳﺎزی را در ﮐﺸﻮر دارﻧﺪ. از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ، وﺟﻮد ﺻﻨﺎﯾﻊ ﺑﺎﻻدﺳﺘﯽ زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮهﺳﺎزی و ﮔﻨﺪﻟﻪﺳﺎزی در مناطق مرکزی و به ﺧﺼﻮص اﺳﺘﺎنﻫﺎی ﮐﺮﻣﺎن، ﯾﺰد و ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی ﮐﻪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺎدن ﺳﻨﮓ آﻫﻦ دارﻧﺪ، ﺗﻮﺟﯿﻪﭘﺬﯾﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺑﻪﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﺑﺎﻻدﺳﺘﯽ زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد ﺑﻪواﺳﻄﻪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺎدن، ﺑﺎﯾﺪ در اﺳﺘﺎنﻫﺎی ﮐﺮﻣﺎن، ﯾﺰد و ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی اﺣﺪاث ﺷﻮﻧﺪ و ﺻﻨﺎﯾﻊ ﭘﺎﯾﯿﻦدﺳﺘﯽ ﺑﻪﻋﻠﺖ
دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻣﻞﻫﺎی اﻧﺮژی و آبﻫﺎی آزاد، ﺑﺎﯾﺪ در اﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺟﻨﻮﺑﯽ ﮐﺸﻮر ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﻮﻧﺪ.
پیشنهادﻫﺎی اﺻﻼﺣﯽ ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد
- ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﻣﻄﺮح ﺷﺪه در ﮔﺰارش، در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻋﻤﻠﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد ﮐﺸﻮر را ﺑﺮاﺳﺎس ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز 1404 ﺑﺮرﺳﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ آب ﺑﺮای ﺗﺤﻘﻖ اﻫﺪاف ﺗﺪوﯾﻦ ﺷﺪه در ﺳﻨﺪ 1404 و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺤﺮان ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﮐﺸﻮر و ﻋﺪم اﻣﮑﺎن ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ آب از ذﺧﺎﯾﺮ زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ، راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ازﺟﻤﻠﻪ ﺗﺼﻔﯿﻪ ﭘﺴﺎب ﺗﺼﻔﯿﻪﺧﺎﻧﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎ، اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺠﺪد از ﭘﺴﺎبﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺣﻮزه ﺷﯿﺮﯾﻦﺳﺎزی آب درﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﭘﯿﺮاﻣﻮن آب ﺷﻮد. ﮔﻔﺘﻨﯽ اﺳﺖ، ﺑﯽﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﺑﺮای اﺣﺪاث ﻃﺮحﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ در ﻃﻮل زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ آﺛﺎر ﺳﻮﺋﯽ ﺑﺮ ﺗﻮﺟﯿﻪﭘﺬﯾﺮی واﺣﺪﻫﺎی ﻣﺬﮐﻮر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮ اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻨﻄﻘﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
- اﻓﺰاﯾﺶ اﻧﮕﯿﺰه ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬار ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﻻزم اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﻪﺧﺼﻮص در ﺑﺨﺶ ﺑﺮق و ﺣﻤﻞوﻧﻘﻞ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ اﻫﺪاف 1404 ﺿﺮوری اﺳﺖ.
- ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ذﺧﺎﯾﺮ زﻣﯿﻦﺷﻨﺎﺳﯽ 4.6 ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗﻨﯽ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ در ﮐﺸﻮر و ﻣﺪت زﻣﺎن ﻣﺤﺪود ﺗﮑﺎﻓﻮی ذﺧﺎﯾﺮ ﻗﻄﻌﯽ ﺳﻨﮓ آﻫﻦ، ﺗﺴﺮﯾﻊ در ﺗﻮﺳﻌﻪ اﮐﺘﺸﺎﻓﺎت ﻣﻌﺪﻧﯽ ﮐﺸﻮر ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژیﻫﺎی روز دﻧﯿﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪﻃﻮر ﺟﺪی در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.
- ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺰﯾﺖﻫﺎی ﻧﺴﺒﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﺣﺪاث واﺣﺪﻫﺎی آﻫﻦﺳﺎزی و ﻓﻮﻻدﺳﺎزی در ﻧﻮار ﺳﺎﺣﻠﯽ ﺟﻨﻮب ﮐﺸﻮر، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻋﺰﻣﯽ راﺳﺦ ﻣﺠﻮزﻫﺎی اﻋﻄﺎ ﺷﺪه ﺑﺮای اﯾﻦ ﺣﻠﻘﻪﻫﺎ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺮﮐﺰی ﮐﺸﻮر ﺑﺎﻃﻞ و ﺑﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﯾﻦ دو ﺣﻠﻘﻪ در اﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻮد.
- ﺣﻠﻘﻪﻫﺎی ﺑﺎﻻدﺳﺘﯽ زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﻣﺜﻞ ﮐﻨﺴﺎﻧﺘﺮهﺳﺎزی و ﮔﻨﺪﻟﻪﺳﺎزی ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﺎدن ﺳﻨﮓ آﻫﻦ ﮐﺸﻮر ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﺘﺎنﻫﺎی ﮐﺮﻣﺎن، ﯾﺰد و ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﻮﻧﺪ.
- ﺑﺮای ﺣﻞ ﻣﻌﻀﻞ ﻧﮕﺎه ﻣﻨﻄﻘﻪای ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖ آﻫﻦ و ﻓﻮﻻد و ﻧﻬﺎدﯾﻨﻪ ﮐﺮدن ﻧﮕﺎه ﻣﻠﯽ و ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺑﻪ آن، ﻣﯽﺗﻮان ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮐﻨﺴﺮﺳﯿﻮمﻫﺎﯾﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﻫﺪف ادﻏﺎم واﺣﺪﻫﺎی ﻓﻌﺎل در ﻃﻮل زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ـ از ﺳﻨﮓ ﺗﺎ ﻣﺤﺼﻮل ﻧﻬﺎﯾﯽ ـ را ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار داد. ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺰاﯾﺎی ﻧﺴﺒﯽ ﺧﻮد و ﺑﺪون ﺗﺨﺮﯾﺐ اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ و ﺗﻌﺮض ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ، در ﺣﻠﻘﻪ ﯾﺎ ﺣﻠﻘﻪﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﺰاﯾﺎی ﺧﻮد در زﻧﺠﯿﺮه ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد اﯾﻔﺎی ﻧﻘﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻫﻢ در ﻣﻨﺎﻓﻊ و ﺳﻮد ﮐﻠﯽ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه در اﯾﻦ زﻧﺠﯿﺮه ﻣﻨﺘﻔﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
- ﺳﺮﻋﺖ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮوژهﻫﺎی ﻓﻮﻻدﺳﺎزی و ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﭘﯿﺶ روی آﻧﻬﺎ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪای اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻫﺪف 55 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد در اﻓﻖ 1404 دور از دﺳﺘﺮس ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﯽﺗﻮان درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺻﺎدراﺗﯽ 20 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد در اﻓﻖ 1404 اﻣﮑﺎﻧﭙﺬﯾﺮ ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺻﺎدرات ﻣﺤﺼﻮﻻت زﻧﺠﯿﺮه ﻓﻮﻻد ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮد.
- ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮدن ﺻﺎدرات 20 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻد در اﻓﻖ 1404، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪﻃﻮر ﺟﺪی در ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ واﺣﺪﻫﺎی اﺣﯿﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﮐﺸﻮر و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺑﺎزارﻫﺎی ﺻﺎدراﺗﯽ آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ ﮔﺎم ﻧﻬﺎد. ﺑﺮاﺳﺎس ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﻫﺎی اﻧﺠﺎم ﺷﺪه، ﻇﺮﻓﯿﺖ واﺣﺪﻫﺎی اﺣﯿﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﻓﻮﻻدﺳﺎزی ﻓﻌﺎل ﺷﺪه در ﺳﺎل 1404 ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﺪود 35 و 45 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﺻﺎدرات 10 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻨﯽ آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﺮﯾﮑﺖ ﺗﻮﺟﻪ وﯾﮋه داﺷﺖ. ﺑﻪ ﺑﯿﺎن دﯾﮕﺮ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎز اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﮐﺸﻮر، ﺗﺎ ﺳﺎل 1404 ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ 35 ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺗﻦ ﻓﻮﻻدﺳﺎزی دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ و ﺑﺎﻗﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰ اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ را ﺑﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ
- ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﺻﺎدرات ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺧﺎﻧﻮاده آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ ﻗﺮار داد.
- از آﻧﺠﺎﮐﻪ ﺗﻤﺎم واﺣﺪﻫﺎی اﺣﯿﺎی ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻓﻌﺎل در ﮐﺸﻮر ﻣﺤﺼﻮل آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ ﺳﺮد ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و اﯾﻦ ﻣﺤﺼﻮل ﺑﻪواﺳﻄﻪ واﮐﻨﺶﭘﺬﯾﺮی ﺑﺎﻻ و اﺳﺘﺤﮑﺎم ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ، ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ دﭘﻮ و ﺣﻤﻞ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت ﻧﺪارد، ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﺎدرات اﯾﻦ ﻣﺤﺼﻮل در واﺣﺪﻫﺎی ﻓﻌﺎل ﺑﺎﯾﺪ از ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی ﺑﺪﯾﻊ و ﺑﻮﻣﯽ ﺑﺮﯾﮑﺖﺳﺎزی ﺳﺮد آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد.
- ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺰاﯾﺎی ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺧﺎﻧﻮاده آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺮاﺿﻪ آﻫﻦ ازﺟﻤﻠﻪ ﯾﮑﻨﻮاﺧﺘﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ و ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻀﺮ ﻫﻤﺮاه ﮐﻤﺘﺮ، آﻫﻦ اﺳﻔﻨﺠﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺷﺎرژ اﯾﺪﺋﺎل واﺣﺪﻫﺎی ﻓﻮﻻدﺳﺎزی ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﮔﺮﯾﺪﻫﺎی ﺧﺎص ﻓﻮﻻدی ﻣﺜﻞ ﻓﻮﻻد زﻧﮓﻧﺰن و ﻓﻮﻻد اﺑﺰار( ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺸﻮر ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﻣﺰﯾﺖ ﻧﺴﺒﯽ ﺧﻮد، ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻣﺬاﮐﺮه ﺑﺎ ﻓﻮﻻدﺳﺎزان ﺑﺰرگ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﺮای ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺗﻮﻟﯿﺪ آﻧﻬﺎ را ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ازاﯾﻦرو اﯾﺮان ﺑﻪﺟﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻدﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ، ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻدﻫﺎی ﺧﺎص ﺑﺎ ارزشاﻓﺰوده ﺑﺎﻻﺗﺮ در ﺧﺎرج از ﻣﺮزﻫﺎی ﺧﻮد دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ.
- ﺑﻬﺒﻮد راﻧﺪﻣﺎن ﺗﻮﻟﯿﺪ در واﺣﺪﻫﺎی ﻓﻮﻻدﺳﺎزی و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﺮوژهﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪای زﯾﺮﺳﻘﻔﯽ از دﯾﮕﺮ راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ زﻣﯿﻨﻪﺳﺎز دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ و ﮐﻢﻫﺰﯾﻨﻪﺗﺮ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺳﻨﺪ چشماﻧﺪاز 1404 ﺑﺎﺷﺪ.
