دستاورد صنعت / همزمان با گردهمایی ۱۹۲ کشور جهان در کنفرانس مهم آب و هوایی در شهر بن آلمان، در ماه ژوئن سال گذشته؛ دانشمندان دانشگاه‌های اکستر در بریتانیا و نانجینگ در چین با انتشار گزارشی، هزینه انسانی گرمایش زمین را اندازه‌گیری کردند.
عدم کنترل دما می‌تواند سرنوشت ۲ میلیارد نفر را به خطر بیندازد و آنها را مجبور به تحمل شرایط غیرقابل تحملی کند. اما اگر جامعه جهانی به سرعت عمل کند، می‌تواند این خطر را تا پنج برابر کاهش دهد.
پروفسور تیم لنتون، مدیر مؤسسه سیستم‌های جهانی در اکستر، می‌گوید: «احتمال جابه‌جایی‌های گسترده جمعیت وجود دارد. کسانی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، فقیرترین مردم کره زمین هستند. در دماهای بالاتر، زندگی غیرقابل تحمل می‌شود و آب، کشاورزی و غذا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شما نمی‌توانید خود را از تغییرات آب و هوایی دور نگه دارید. یک وابستگی انکارناپذیر بین ملت‌ها وجود دارد.»
او در دنیایی با ۹.۵ میلیارد نفر جمعیت به کشور هند اشاره می‌کند، جایی که گرمای شدید در حال حاضر آسیب‌پذیرترین افراد – بیماران و سالمندان بدون تهویه مطبوع – را می‌کشد. افزایش ۲.۷ درجه سانتیگراد باعث می‌شود ۶۰۰ میلیون نفر در آنجا در معرض خطر قرار بگیرند. در همین حال، دمای بی‌امان در نیجریه ۳۰۰ میلیون نفر را در معرض خطر قرار می‌دهد. پاکستان که سال گذشته سیل وحشتناکی را تجربه کرد، ۸۰ میلیون نفر را در معرض خطر دارد.
لنتون می‌گوید: «به راحتی می‌توان دید که افزایش بی‌رویه دما چگونه منجر به جابه‌جایی‌های فوق‌العاده در سراسر مرزها می‌شود.»
بر اساس گفته های دانشمندان دانشگاه اکستر بریتانیا و نانجینگ چین اگر دما ۰.۳ درجه سانتیگراد کاهش یابد، میزان مواجهه با گرمایش زمین را ۴.۳ درصد یا ۴۱۰ میلیون نفر کاهش می‌دهد. هدف این است که افزایش دما را به ۱.۵ درجه سانتیگراد یا ۲.۷ درجه فارنهایت محدود کنیم.
خبر خوب این است که جامعه‌ی تجارت نیز با این موضوع همراه است. مورگان استنلی می‌گوید ۳۱۵۲ شرکت در سال ۲۰۲۲ تعهد به انتشار صفر خالص داده‌اند، در حالی که این تعداد در سال ۲۰۲۱، ۲۸۹۱ شرکت بوده است. آنها با به‌کارگیری فناوری‌های صرفه‌جویی در انرژی و خرید سوخت‌های پاک‌تر از طرف‌های ثالث، انتشار آلاینده‌ها را در عملیات خود هدف قرار می‌دهند. آنها همچنین از نفوذ مالی خود برای سوق دادن زنجیره‌های تأمین خود به اقدام در برابر تغییرات اقلیمی استفاده می‌کنند.
پروفسور لنتون می‌گوید اقدامات در دسترس، روی آوردن به انرژی‌های تجدیدپذیر است که از نظر هزینه هم‌اکنون با سوخت‌های جایگزین رقابت می‌کنند. همچنین برقی کردن بخش بیشتری از اقتصاد، به ویژه حمل و نقل، نیز راهکار دیگری است. نجات جنگل‌های بارانی گرمسیری که جاروبرقی‌های طبیعی CO2 هستند نیز اهمیت دارد. همه این‌ها به داشتن جمعیت سالم‌تر منجر می‌شود.
مقاله دانشمندان بریتانیایی و چینی با عنوان «تعیین هزینه انسانی گرمایش زمین» می‌گوید: «بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰، گرمایش زمین بر ۸۵ درصد از جمعیت جهان تأثیر گذاشته و «۶۰۰ میلیون نفر را از شرایط ایده‌آل خارج کرد». پربازده‌ترین مناطق اقتصادی دارای آب و هوای معتدل ۱۲ درجه سانتیگراد یا ۵۶ درجه فارنهایت هستند، در حالی که آن‌هایی که «خارج از این محدوده» هستند، گرم‌ترین و سردترین نقاط روی زمین هستند.
چگونه می‌توانیم از مهاجرت جمعی جلوگیری کنیم؟
مطالعه دانشگاه‌ها سیاست‌گذاران جهانی را تحت فشار قرار می‌دهد. اما برخی از اقتصاددانان نگران هزینه احتمالی محدود کردن افزایش دما به ۱.۵ درجه سانتیگراد هستند: هیئت بین‌دولتی تغییرات آب و هوایی می‌گوید ۴۸ تریلیون دلار در طول ۲۰ سال. اقتصاددانان همچنین به «هزینه‌های فرصت» – یا هزینه انجام ندادن کار دیگری اشاره می‌کنند.
به همین منظور، آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر می‌گوید که قیمت‌های انرژی بادی و خورشیدی از سال ۲۰۲۰ کاهش یافته است و در مقایسه با سوخت‌های جایگزین، ۵۵ میلیارد دلار در سراسر جهان برای مصرف‌کنندگان صرفه‌جویی ایجاد می‌کند. برای رسیدن به خالص صفر، آنها می‌گویند باید سرمایه‌گذاری در انرژی سبز را سه برابر کنیم – از ظرفیت نصب‌شده فعلی ۲۶۰ گیگاوات به بیش از ۸۰۰ گیگاوات تا سال ۲۰۳۰، که نیاز به سرمایه‌گذاری ۵.۷ تریلیون دلار دارد.
این امر باعث افزایش ۲.۴ درصدی تولید ناخالص داخلی در سراسر جهان خواهد شد. ۸۵ میلیون شغل جدید مرتبط با اقتصاد انرژی سبز، ۱۶ میلیون شغل از دست رفته مرتبط با اقتصاد قدیمی را تحت الشعاع قرار می‌دهد. علاوه بر این، از مهاجرت گسترده و فرار مغزها در کشورهای در حال توسعه جلوگیری می‌کند.
پاکستان را در نظر بگیرید: شرکت مشاوره جهانی مکینزی می‌گوید که اگر تغییرات آب و هوایی کنترل و مهار نشود، ۳۰ درصد از آن کشور در سال ۲۰۵۰ غیرقابل سکونت خواهد بود. این کشور دو بار در این دهه زیر آب رفته است. بیشترین آسیب را کسانی متحمل می‌شوند که در پایین هرم اقتصادی قرار دارند. بهار گذشته، موج گرما منجر به ذوب شدن یخچال‌ها شد که بارش شدید باران آن را تشدید کرد. این رویداد جوامع را نابود کرد و یک فاجعه به بار آورد.
و در هندوراس، ۵۰۰ نفر در روز این کشور را ترک می کنند – که نتیجه عوامل متعددی از جمله ۷۴ درصد نرخ فقر است. هدف اصلی آنها اکنون به دست آوردن بودجه آب و هوایی برای حفظ جنگل های بارانی خود به منظور مهار گرمایش، ایجاد اشتغال و ماندن شهروندانشان در کشور است. در همین حال، گاز طبیعی ۳۲ درصد از ترکیب برق این کشور را تامین می کند، زغال سنگ ۱۸ درصد و انرژی های تجدیدپذیر ۱۳ درصد را تشکیل می دهند. هندوراس در حال افزایش استفاده از انرژی سبز است تا بتواند از نظر انرژی مستقل‌تر شود.
پروفسور لنتون می‌گوید: «بسیاری از اقتصاددانان ترجیح می‌دهند گرمایش زمین را با اصطلاحات پولی ببینند و دارایی‌های ثروتمندان را ارزش‌گذاری کنند. اما گرمایش زمین بیشترین ضربه را به فقیرترین نقاط جهان وارد می کند.جان انسانها ارزش دارد لذا شرکت‌ها باید برای دستیابی به اهدافشان، باید حرف را به عمل تبدیل کنند. آنها باید شفافیت کامل را برای دانشمندانی مانند من فراهم کنند تا بتوانیم پیشرفت آنها را ارزیابی کنیم.»
وی می‌افزاید: «ما از این فرصت استفاده نمی‌کنیم – حتی زمانی که انرژی‌های تجدیدپذیر برق را ارزان‌تر از جایگزین‌ها تولید می‌کنند. هر چه بیشتر در آنها سرمایه‌گذاری کنیم، ارزان‌تر می‌شوند – فرصتی بزرگ، از جمله شهرهای بهتر و زندگی‌های سالم‌تر. اگر برای محدود کردن گرمایش زمین قاطعانه‌تر عمل کنیم، می‌توانیم از قرار گرفتن تعداد زیادی از انسانها در معرض خطرات ناشی از آن جلوگیری کنیم.
مترجم : محترم تقی‌نژاد
