بزرگترین مشکل ما کمبود نقدینگی، عدم حمایت دولت و وزاتخانه‌های مرتبط از صنعت است که متاسفانه هیچگونه طرح حمایتی جهت حل این مشکلات وجود ندارد. از طرفی نیز کارفرمایان، هیچگونه سعی و تلاشی در جهت کمک به پیمانکاران تولیدی ارایه نمی‌دهند و حتی تمام مشکلات خود را هم بر شرکت‌هایی خصوصی مثل ما، تحمیل می‌کنند.
متاسفانه با توجه به مشکلات بسیار نقدینگی، مجبور به استقراض و دریافت وام‌هایی با بهره‌های بسیار بالا جهت حل مشکلات‌مان بودیم که این مورد نیز، تنها و تنها بر مشکلات ما افزوده است.
در کنار این موضوع، با توجه به نوع فعالیت شرکت، که پروژه‌های طراحی و ساخت انواع ماشین‌آلات و تجهیزات پالایشگاهی، پتروشیمی و تامین کالاهای مصرفی و مورد نیاز این صنعت است، متاسفانه به دلیل کمبود نقدینگی پروژه‌هایی که می بایست تاکنون تمام می‌شد با گذشت مدت قرارداد هنوز به پایان نرسیده‌اند.
به دلیل رشته کاری که در آن فعالیت می‌کنیم اکثر تجهیزات خاص مورد نیازمان را از کشورهای دیگر تامین می‌کنیم که این مورد نیز به دلیل مشکلات تحریم و موارد این چنینی گرفتار مشکل بوده است.
قانون حداکثر استفاده از توان داخل
متاسفانه این قانون عملا از سوی دولت و کارفرمایان نادیده گرفته شده است و هیچ سودی برای شرکت‌ها – به رغم اینکه در مورد بسیاری از تجهیزات می‌توانست شامل این قانون شود- نداشته است..
متاسفانه مدیران بالادستی صنایع پالایشگاهی و پتروشیمی و بسیاری از مدیران وزارتخانه‌ها اعتقادی به تولید داخل نداشته و تمایل عجیبی به استفاده از شرکت‌های خارجی دارند تا زمانی که عزم واقعی و جدی در مدیران کشور، به وجود نیاید، تولید کشور همچنان رو به نزول و سقوط خواهد بود.
اما این که چرا بخش‌هایی از ظرفیت صنایع خالی است، پیشنهاد ما استفاده از مدیران متخصص و با مهارت است. کسانی که سختی‌ها و مشکلات واحدهای تولیدی مانند ما را درک می‌کنند.
