به طور کلی نیازهای انتقال سیالات نیروگاههای بخار یا سیکل ترکیبی را می توان به سه دسته تقسیم کرد: انتقال آب، انتقال مواد قلیایی/اسیدی و انتقال بخار. انتقال بخار عمدتاً در فشار و دماهای حدود چند صد درجه ی سانتیگراد صورت می گیرد و لوله های استفاده شده برای این فرایند عمدتاً از آلیاژهای خاص فلزی هستند. اما در خصوص انتقال آب و مواد شیمیایی اسیدی یا قلیایی، لوله های پایه ی فلزی معمولاً از نظر فنی محدودیت هایی خواهند داشت. بحث مقاومت شیمیایی و مهندسی ارزش در این دو فرایند انتقال سیال، موضوعاتی است که باعث توجه طراحان به استفاده از لوله های غیر فلزی در این فرایندها شده است.
شرایط نصب لوله در نیروگاهها الزامات خاصی دارد: خطوط عمدتاً به صورت روی کار نصب می شوند و علاوه بر اینکه به صورت پیوسته در معرض تابش آفتاب و اشعه ی UV قرار دارند بایستی از نظر مقاومت مکانیکی نیز تحمل شرایط غیر قابل پیش بینی موجود در یک محیط صنعتی را نیز دارا باشند. خطوط دفنی نیز چندان ایمن و بی دغدغه نیستند: تردد خودروهای صنعتی سنگین به ویژه جرثقیلها ساده ترین و در عین حال خطرناک ترین عاملی است که یک خط دفنی نیروگاهی را تهدید می کند. عموماً نیروگاهها در نزدیکی منابع طبیعی آب یعنی دریاچه های بزرگ یا دریا ساخته می شوند تا بتوانند حجم آب مورد نیاز برای تولید بخار و خنک کنندگی خود را تامین کنند. خطوط انتقال آب به نیروگاه نه تنها باید از نظر مقاومت شیمیایی مناسب انتقال چنین آبهایی باشد، بلکه، از نظر اجرا در خاکهای سست سواحل نیز مقاومت مناسبی را داشته باشد. مقاومت لوله در برابر طیف دمایی متغیر آب موجود در نیروگاه که بین دمای محیط و 100 درجه ی سانتیگراد در نوسان است به این معنی است که لوله در برابر thermal stratification باید مقاومت مناسبی داشته باشد.
لوله های غیر فلزی به دو دسته ی ترموست (Thermoset) و ترموپلاستیک (Thermoplastic) تقسیم بندی می شوند. لوله های فایبر گلاس در رده ی لوله های ترموست مقاومت شیمیایی اثبات شده ای دارند و در پروژه های گوناگون کارایی خود را برای انتقال انواع آبها اعم از آب دریا، brine، آب DM و حتی آب شرب تصفیه شده به اثبات رسانده اند. برای اطمینان از کارایی این لوله ها در برابر مواد شیمیایی، آزمونهای بلند مدت احراز صلاحیت روی آنها انجام می پذیرد که از معروف ترین آنها می توان به آزمون Strain corrosion اشاره نمود.
کاربرد لوله های فایبرگلاس برای انتقال آب خنک کننده ی کندانسورها و همچنین condensate return از جنبه هایی است که کمتر به آن توجه شده است و این در حالی است که این کاربرد می تواند کمک شایان توجهی به سبزتر شدن نیروگاه نماید. امروز با پیشرفت صنعت تولید رزین دمای کاری لوله های فایبرگلاس تا حدود 200 درجه سانتیگراد می باشد. به علاوه، ضریب انتقال حرارت هدایتی لوله های فایبرگلاس حدود 0.18 W/mK اندازه گیری شده است. در مقایسه با ضریب انتقال حرارت هدایتی لوله های فولادی یعنی 54 W/mK این به معنی آن است که لوله های فایبرگلاس می توانند به عنوان یک عایق حرارتی بسیار مناسب عمل کنند. دمای کاری مناسب و خصیصه ی عایق گرمایی باعث می شود لوله های فایبرگلاس برای انتقال condensate return ایده آل ترین گزینه ی ممکن باشد. گزارش نیروگاه حرارتی Oregon آمریکا حاکی از صرفه جویی 5% مصرف سوخت دیگهای بخار این نیروگاه پس از تعویض لوله های بازگشتی به فایبرگلاس بوده است. این شاید مهمترین کاربرد استفاده از لوله های فایبرگلاس باشد چرا که با کاهش مصرف سوخت، لوله های فایبرگلاس به صورت غیر مستقیم در حال «سبزتر» کردن نیروگاهها هستند.
گزارش تصویری انتهای مقاله پروژه های شاخص اجرا شده با لوله های فایبرگلاس در نیروگاههای ایران است که گواهی است بر کارایی لوله های فایبرگلاس در شرایط کاری نیروگاهی. نیروگاههایی که به استفاده از این نوع لوله در تلاشند سبزتر از همیشه باشند.
